Tijd voor hun zelf

De kinderen waren ondertussen 2 weken oud en Azar bracht zich zelf voordurend in de problemen. De kinderen lagen nu te slapen op de geheime plek en Kiara ging even naar het dauwbos. Het was daar heerlijk vochtig. Dat deed Kiara haar vacht altijd goed. Kiara had gehoopt dat Toon haar had gevolgd ze wilde graag weer even een tijdje alleen met hem zijn. Kiara zag een rots en ging daar op liggen en genoot van de geluiden om haar heen.

Toon had ze opening in de boom zo dichtgewerkt zodat de welpen nog lucht zouden krijgen maar niet naar buiten zouden kunnen. Dan waren ze zeker veilig. Hij was Kiara gevolgd en bekeek haar nu vanuit de struiken. Hij sloop wat dichter. Zijn groen gele ogen keken haar aan. hij begon te lopen en sprong op haar af. Hij moest er van lachen. "Verassing" zei hij plagend. Hij gaf haar een likje en wandelde rustig met haar mee. "Waar geen we heen? Ik ken dit gebied niet." Zei hij toen rustig.

Kiara was half in gedommeld en ineens sprong Toon op der af. Kiara schrok der rot en Toon stond maar te lachen en zei verrassing. Ze keek hem geschrokken aan. "Toon speelse gek. Ik schrik me rot. Waar zijn de kinderen?" Ze stond op en liep met hem mee. Ze was hier ook 1 keer eerder geweest. "Ik ken het hier niet goed ben hier nog maar 1 keertje eerder geweest."

Toon keek haar aan. "speels ben ik maar gek? Hmm nee." Zei hij plagend. Hij keek haar aan. "Die zitten veilig. Ze kunnen niet weg maar hebben wel zuurstofwisseling." Zei hij rustig. Hij keek haar aan. Toen bekeek hij de omgeving. "Het is hier prachtig. Zeker een neutraal gebied?" Zei hij rustig. Zijn lange witte manen leden onder het speelse temprament van azacar. Ze waren minder zacht dan eerst maar dat zou wel weer terug gaan komen.

"O ben je dan niet gek op mij? Dan weet ik dat ook weer." Ze was eigenlijk ongerust dat Toon bij haar was maar toen hij zei dat de kinderen er niet uitkonden maar wel frise lucht kregen. Ze zag dat hij het gebied bekeek. Het was inderdaad een prachtig gebied. "Het is inderdaad prachtig hier. Maar ik weet neit of het neutraal is." Ze hoorde wat achter haar ritselen in de struiken. Ze keek er heen en zag een konijn.

"Het enige waar ik gek op wil worden ben jij. Jij bent mijn prinsesje." Zei hij toen. Hij bekeek haar eens. Toen hij hoorde dat ze niet wist van wie dit gebied was grinnikte hij eens. Hij begon aan een boom te krabben met zijn buik er tegen gedrukt. "Nu is het ons gebied. Helemaal neutraal." Zei hij toen. Hij zag het konijn lopen en schudde zijn hoofd. "Azar kenende zal hij het toch openkrijgen. Narnia is op dat gebied voorbeeldig maar meschien komt het later bij haar." Zei hij toen nuchter.

Kiara werd een klein beetje verlegen toen Toon zei dat ze zijn prinsesje was. Ze keek naar Toon hoe hij het gebied als die van hun ging markeren. ”Als jij het zegt Toon dan is het inderdaad van ons.” Toen begon Toon over hun kinderen dan Azar er echt wel zou uit komen en dan Narnia wel braaf zou zijn. ”Ik weet niet Toon misschien gaat het wel omdraaien dat ineens Azar braaf wordt en dat we meer op Narnia moeten gaan letten.” Ze zuchten eens diep eigenlijk was ze nog best jong en dan al kinderen hebben was een zware taak voor haar. Gelukkig had ze Toon die haar steunde.

Toon gaf haar een neusje. "Dit is vanaf nu osn gebied." Zei hij fier. Het was hier echt prachtig en hij kon hier wel uren blijven. Toon moest alchen om de gedachten van Kiara. "Meschien wel maar een jonge dame heeft altijd meer manieren dan een jonge heer denk ik." Zei hij toen lachend. Hij strekte zich eens helemaal uit en geeuwde eens. Speels beet hij richting de oor van Kiara. Dat vond hij altijd leuk. Zijn lange manen werden bespeeld door de wind die opstak. Binnenkort zou het droogseizoen gaan worden.

Kiara begon te spinnen toen Toon haar ene neusje gaf. ”Dus ik moet maar manieren hebben omdat een meid ben.” Ze keek hem een beetje beledigd aan. Ook toen hij speels naar haar oog beet bleef ze beledigd naar hem kijken. Wat dacht hij wel niet. Vroeger had Kiara de streken van Azar maar nu ze bij Toon was leek het wel alsof hij haar getemd had. Alles in haar hoofd was nu vaak in de war. Ze wilde aan de ene kant vrij en weer ongetemd zijn maar aan de andere kant wilde ze ook niet meer weg bij Toon.

Toon lachte. "Dat heb ik niet gezegd. Ik zei enkel hoe ik het zag toen ik nog klein was. Zo zei mijn moeder het altijd. Ik was de oudste van 4 welpen. Het was het eerste nest. Ik had nog een broertje en twee zusjes. Mijn zusjes waren altijd heel netjes en braaf en ik en mijn broer waren altijd wild en hielden ons nooit aan de regels. Ik nu eigenlijk nog niet." Zei hij lachend. Toon miek een paar speelse geluidjes. Hij was dan meschien een heel deel ouder hij was nog steeds even speels. Toen hij nog een welp was had hij nergens schrik van. Hij ging met iedereen om en daagde iedereen uit. Zijn zusjes noemden hem onverandwoord maar hij had nu wel de leeuwin van zijn dromen gevonden. Zijn bruin groene ogen keken Kiara aan. "Ik ben verliefd op jou geworden omdat jij niet zo was. Jij was net zoals mij en daarom hou ik zoveel van jou." Zie hij toen liefkozend. Hij was de gelukkigste leeuw van heel de wereld met zo'n meisje. Hij had ergens gehoord dat een van zijn zussen op zoek was naar hem. Hij wou ze nooit meer zien. Chinyu behoorde voor hem tot een ver verleden en hoefde ze hem ook niet op te zoeken. Hij was blij met alles wat hij nu had.

”Ja ja ik hoor het alweer. Ik ben een te lief katje voor jou en ik moet manieren hebben.” Ze deed net alsof ze boos was op hem. En dat hij haar beledigt had ze stond op en liep even weg. Ze negeerde hem nu even volkomen. Maar ze wist het allang ze kon niet lang boos op hem blijven. Hij had toch haar hart gestolen. Ze was benieuwd hoe het met hun kinderen ging ze waren tenslotte nu al een hele tijd alleen. Ze keek even van uit haar ooghoeken naar wat Toon aan het doen was.

Ton zuchtte. "Wil juist dat je jezelf blijft. Niet dat je een perfectie wil zijn voor anderen want voor mij ben je perfect." Zei hij toen. Hij rende even daarna achter haar aan en ging voor haar zitten. "Chinyu, mijn zus. Ik heb gehoord dat ze richting hier komt. Wil haar niet zien. Ze is als een perfectie voor iedereen maar ik vind haar maar een trut. Jij mag echt niet zoals aar worden. Jij bent mijn prinscesje. Ik hou van jou om wie je bent en wil niet dat veranderd want dan zou jij jij niet meer zijn." Zei hij toen doordringend. Hij gaf haar een zacht neusje en dacht heel even. "Zullen we terug gaan naar de kleintjes? Ze worden steeds actiever en denk dat ze klaar zijn om hun eerste prooi zelf te gaan vangen." Zei hij toen trots. Azar en Narnia deden het echt geweldig. "Ze doen het echt geweldig en dat komt dankzij jou. Ze hebben de beste moeder die ze hun maar kunnen wensen." Zei hij toen als besluit.