Onverwachts Bezoek.

Ze had net haar dorst gelest bij de waterpoel, toen ze rustig en relaxed haar weg vervolgde over het land. In de verte zag ze een helse opening. Ze wandelde erheen en merkte dat het land stopte, en heel veel dieper een klein stroompje stroomde. Enkele gnoes graasden er rustig. Het was erg diep, hier kon ze maar beter niet invallen. Ze brulde eens luid en vervaarlijk, enkele gnoes schrokken op en begonnen meteen weg te lopen, maar zodra ze doorhadden dat er geen gevaar was, bleven ze gewoon weer staan. Ze grijnsde even. Domme beesten. Verveeld draaide ze zich uiteindelijk om, ze botste tot haar verbazing tegen een grote leeuw aan, een witte, net als zij was. En ze kende hem maar al te goed; haar vader. 'Pa!', riep ze eerder geschrokken dan blij uit. 'Wat doe je hier in hemelsnaam?', vroeg ze geïrriteerd waarna ze rakelings langs hem heen liep en een beetje verder op een rots ging liggen. De imposante leeuw draaide zich om. 'Chica', zei hij rustig, alsof het hem allemaal niets kon schelen, 'ik heb je gezocht, en nu heb ik je gevonden. Je moet terugkomen bij onze troep, we hebben je nodig.' Hij liep naar haar toe en ging voor de rots staan. Nu was hij nog vriendelijk, vond ze. 'Pa; je weet wat ik wil.' Hij draaide geïrriteerd met zijn ogen. 'Luister, meisje, solitair leven is geen levensstijl, het is een domme keuze,' zei hij op een hardere toon. 'Je komt mee met mij, nu.' Chica gromde brutaal en stond op. 'Ik zit nu bij een andere troep, pa, en ik voel me daar goed. Ik wil niet bij je idiote groep.' Zandrino keek haar kwaad aan. 'Hoezo, een andere troep?'; gromde hij kwaad en liet even zijn tanden zien. 'Wij hebben mannetjes die je bloed nodig hebben', zei hij alsof het de normaalste zaak van de wereld was. Chica echter, sprong van de rots af en belandde voor zijn neus. 'Ik kies m'n eigen leven, pa, léér ermee leven', zei ze brutaal waarna ze zich omdraaide en weg wilde wandelen. Zandrino gromde gevaarlijk en ontblootte zijn tanden, waarna hij haar van achteren aanviel.

Baltimore spong van rotss naar rots toen hij ineens Chica hoorde. Hij keek verbaast op en zag een andere leeuw bij haar staan. chica was niet vrolijk zo te zien en balt vertrouwde het niet helemaal. Sluw sloop hij er op af en toen Hij dichtbij genoeg was zag hij dat de leeuw Chica aanviel. Baltimore pikte het niet en trok zijn lippen af. Hij zette zich af en sprong boven op de leeuw 'Blijf met je tengels van der af'Gromde hij naar hem. De leeuw rook naar Chica, waardchijnlijk familie. maar hij viel chica, een van zijn troep leden aan, en dan kwam hij in actie. Hij beet hard in het nekvel van de leeuw en krabbelde hem overal 'je lbijt met je tengels van mijn troep leden af' bromde hij weer tegen de leeuw. Hij verkocht een paard raakte klappen en sprong voor Chica zodat de leeuw niet meer bij haar kon. 'kom maar op, lafaard!' Schreeuwde hij naar de leeuw. Deze leeuw zou boeten voor het aanvallen van Chica. Zijn oren stonden helamaal naar achter, zijn ogen stonden zeer gevaarlijk nu . En zijn Lippen had hij helemaal opgetrokken. Zijn lange en vlijmscherpe tangen waren goed te zien, vooral de hoektanden zagen er achtaanjagend uit. Nogmaals sloeg hij met zijn poot naar de leeuw. 'Dat zal je leren!'

Ze voelde zijn klauwen op haar rug en wilde zich er net van af helpen, toen hij plots weg werd getrokken door iets. Hij sleurde haar even mee in zijn val, waardoor ook zij haar evenwicht verloor. Toen ze eenmaal haar ogen weer opendeed, zag ze Balt tussen haar én haar vader instaan; haar vader bloedde, had enkele grote wonden en hijgde fel. Hij was oud, in ieder geval wat ouder dan Balt, en hij was minder sterk dan Balt, en zelf leek hij dat ook te zien. Zandrino schudde zijn manen even en keek Baltimore vol venijn aan. 'Mijn dochter zal zelf wel inzien wat voor fout ze heeft gemaakt', zei hij dreigend, waarna hij zich omdraaide en wegstapte. Chica wilde hem eerst achterna gaan, maar stopte toen ze iets voor Balt stond. 'Pa..', zei ze stil, zo stil dat Zandrino het niet gehoord kon hebben. Ze hield wel van haar vader, ergens ver weg, en het zou zoveel beter zijn moest hij haar steunen in wat ze deed en haar volgde in de keuzes die ze maakte. Ze bleef vooruit kijken, tot hij verdween, en liet haar hoofd toen hangen, ze keek naar de grond en sloot haar ogen toen. 'Verdomme', vloekte ze luid genoeg dat Balt het zou kunnen horen, waarna ze zich omdraaide en hem even uitdrukkingsloos aankeek. 'Bedankt', zei ze rustig, zelf niet wetend of het gemeend of niet was.

Baltimore keek naar de hijgende leeuw voor hem. De leeuw viel hem niet aan, dat was maar beter ook voor hem. hij luisterde naar de woorden van de leeuw 'Fout?, dit is mischien wel de beste beslissing in dr leven geweest'Bromde hij de leeuw toe. Hij schudde zijn vacht uit die onder het bloed van de leeuw zat en keek hem fel aan. brulde hem nog na toen de leeuw weg liep 'waag het niet om ooit nog zo iets te flikken, ik krijg je kraag weer tussen m'n klauwen' schreeuwde hij hem na. Hij keek om naar Chica, die ergens een beetje geschrokken leek of iets. Zachtjes zij ze pa. hmm dr vader dus?? 'Goh je vader die geeft wel veel om je zeg, hij wil eerst dat je dood gedekt wordt thuis alleen maar om je bloed, laat je moeder daar maar voor zorgen. En dan wil die je aanvallen. Vuile schoft' Bromde hij. hij hoorde het vaage gevloek van Chica en knikte. 'Als je het voortaan zelf wil oplossen dan zeg je dat maar, alleen reken er dan niet op dat ik dan te hulp schiet' Zei hij kalm. Hij de hoorde het zacht en vaage bedankje van chica en knikte. Volgens hem was ze er zelf nog geen eens zeker van of ze het meende of niet. maar dat maakte hem niet zo veel uit.Hij vondt het wel leuk weer eens ff met een leeuw gevochten te hebben al was dit gevecht niet zo denderent.

Even bleef Chica staan. Wat de leeuw zei, was waar. Hij had gelijk, groot gelijk. Ze schudde haar hoofd rustig, enkel en alleen om de vliegen weg te jagen, waarna ze naast hem ging zitten. Haar vader had géén, maar dan ook geen goede bedoelingen met haar. Nu niet, Nooit niet. Bovendien was ze toch niet van plan de troep te verlaten, en zou ze niet weer een misschien fatale confrontatie met haar vader willen, want al trainde ze veel, de kracht van een volwassen leeuw leek haar petje te boven te gaan. Ze keek Balt even lang aan. 'Bedankt', zei ze nu gemeend, en zacht, 'je laat me de waarheid nu echt inzien.' Even zocht ze naar woorden. 'Zo zie je maar, mijn bloedlijn is vreselijk. Laf, nep-slecht en egocentrisch.' Haar vader was te lui en te laf geweest om terug te vechten, en te weten dat dat haar vader was, maakte haar misselijk. Afwachtend keek ze hem aan. Hij had haar geholpen, en had niet alleen voor een lid van zijn troep gevochten, maar hij had ook haar vertrouwen gewonnen. Toen ze merkte dat ze wat naar hem staarde, verlegde ze haar blik en keek nonchalant naar de overkant van het ravijn.

Blat bleef automatisch ook staan toen Chica dat deed. Hij keek haar kalm aan, hij zag haar lichtjes nadenken. Ze schudde haar kop om de vliegen weg te halen en ging daarna zitten. Balt bleef staan en keek even rond.Hij hoorde het nu nogmaals, het badankje en knikte 'geen dank, al zou ik dit niet doen. dan zou ik de titel als alfs niet waardig zijn' Zei hij kalm en hij knikte na haar. Na even besloot hij toch maar te haan zitten. Hij luisterde kalm naar Chica en knikte 'Zo lang jij maar niet zo wordt vindt ik het best, wordt je wel zo. wees dan gewaarschuuwt, want ik maak er zo een eind aan' Zei hij met een halve glimlach, waarom wist hij niet. hij voelde twee paar ogen inzich branden en keek Chica even wat geirriteerdt aan. Ze zat hem aan te staren en hij grijnste even 'Je heoft ,me niet zo aan te staren hoor'Zei hij half plagend en hij zwiepte een paar keer met zijn staart om een paar vliegen weg te jagen. Hij volgde een vlieg die voor zijn hoofd langs vloog en na een tijdje lichte hij zijn klauw op. Hij Volde met zijn klauw de vlieg en sloeg hem tegen de grond. dag vliegje, dacht hij bij zichzelf. Zonder enkel medelijde.

Onbewust glimlachte ze ook wat terug toen hij zowat glimlachte en hief haar kop toen wat op. Ze was eigenlijk wel gerust met zo'n leider van een troep, hij leek voor zijn leden door het vuur te gaan. Ze leek haar 'wenkbrauwen' te fronsen en draaide ook meteen haar hoofd de andere kant op. Ze stàarde hem toch niet aan, ze kéek alleen maar, vond ze zelf. Ze stond op en liep rustig een rondje om hem heen, het vliegje even volgend en net toen hij het vliegje op de grond sloeg, ging ze liggen. 'Arme vlieg', zei ze plagerig, 'heeft grote Balt je pijn gedaan?'. Ze keek hem even aan en grijnsde toen. 'Nja, je doet dus tóch een vlieg kwaad', mompelde ze verstaanbaar terwijl ze op haar zij ging liggen en hem ondertussen nauwlettend in de gaten hield. 'Zo, leeuwtje', zei ze gedurfd, 'Enige broers of zussen, of trotseer je de wereld op je eentje?'.

Balt keek naar Chica die opstond. Zelf rekte hij zich even uit en grijnste hij toen Chica rond hem liep. wat er gebeurde wist hij niet maar hij werdt even een beetje miselijk, al was dat al snel weer over. Wat was? vroeg hij zich af. Toen de vlieg werdt geplet ging Chica liggen. hij grijnste even. 'ik doe een olifant zelfs nog kwaat'Zei hij met ene grijns. Hij keek naar Chica die hem voor zijn gevoel speels uit zat te dagen. Hij grijnste even'Hmm ze waren allemaal te zwak, ze waren inelkaar gemieters, slappe lingen' Zei hij kalm 'en madame hierzo, nog broers of zussen ?' vroeg hij rustig. Hij er eigenlijk niet van uit dat ze zussen had anders had haar vader haar niet zo graag terug gewilt. of zei moest een aperte uitzondering zijn of iets, maarja dat kon hij natuurlijk niet ruiken. Hij rekte zich nogmaals uit en begrief(ofzo) het vliegje onder een bergje zand dat hij bij elkaar had geveegt. Hij grijnste en keek Chica aan. zijn staart zwiep-te heen en weer en hij wachte op een reactie van Chica die vlak naast hem lag. (srry korte post)

Terwijl ze haar ogen even sloot, luisterde ze geconcentreerd naar wat hij zei. 'Zwakke leeuwen zijn geen leeuwen,' beaamde ze al grijnzend. Toen hij vroeg of zij broers of zussen had, haalde ze haar schouders op. 'Ik was, laat ik stellen, nogal een egoïstje. Vlak na de geboorte beet ik ze dood, ik wilde melk voor mij alleen, ofzo?' Ze opende haar ogen even traag en keek Balt lang aan. 'Nakomelingen?', vroeg ze plots serieuzer, scherper. Haar blik bleef even op hem gericht, waarna ze rustig zich op haar rug draaide en een voorpoot begon te likken, deels toch best nieuwsgierig naar zijn antwoord, al liet ze dat niet echt merken. Enkele seconden bewoog ze niet, alsof ze zo zijn antwoord sneller te weten kon komen. Hij was ouder dan haar, dus het kon echt best dat hij hier en daar wat welpen had, gewoon om zijn bloed voort te zetten. En als hij er had, zou ze ze best eens willen zien, benieuwd of ze op hem zouden lijken.

Baltimore grijnste 'jah das zeker egoisties'Zei hij met een grijns. af en toe keek hij naar de lucht waar de gieren in de rondte zweefden. Hij keek op van de plotselinge vraag over nakomelingen. Verward keek hij haar een 'uhm, nee. Nog niet iniedergeval. Mischien binnen kort. al moet er dan wel een troeps leeuwin loops worden' zei hij wat verwart. Hoe het kwam wist hij niet, maar door dat onerwerp werdt hij wat zeuwachtig bij haar. Hij bromde even kort en zacht en keek haar toen aan. 'Jij al?' vroeg hij nu wat kalmer. Het zou kunnen, zo aan dr vader te hoorden moest het haast wel. Maar hij wist het niet zeker. Chica was aan haar voorpoot gaan likken en balt legde zichzelf op zijn zij. Hij poetste zijn kop schoon, en keek Chica weer aan. Chica leek voor even stil te staan, tenminste. helemaal niet te bewegen of iets. Hij wist het niet goed. hij grijnste en strekte zijn poot. Hij rolde nu op zijn rug en begon met zijn klauw de vliegen oven hem te volgen. sommge sloeg hij weg de andere plette hij tussen zijn klauwen.

Hoe het eigenlijk kwam wist ze niet, maar ze voelde zich beter toen hij zei dat hij nog geen nakomelingen had, ook al zou hij die wel krijgen zodra er een leeuwin in de troep loops was geweest. Hij leek plots minder overtuigd van zichzelf, hij was zenuwachtiger. Lag het aan haar? Toen hij de vraag terugkaatste naar haar, ging ze weer gewoon op haar zij liggen. 'Laat ons stellen dat ik mijn vaders plannetjes altijd heb kunnen weten te dwarsbomen. Zodus, geen nakomelingen, momenteel', zei ze droogjes, waarna ze hem even lang aankeek, maar daarna haar blik alweer verlegde. Het werd al donkerder, zometeen zouden de irritante nachtinsecten komen. De zon was aan het ondergaan, en ze moest zelf nog ergens een plek vinden om te gaan slapen. Ze keek even naar Balt. 'Waar slaap jij gewoonlijk?', vroeg ze benieuwd, waarna ze hem even verklarend aankeek. 'Het wordt namelijk al donker,' Ze wist niet of hij zou willen dat ze wat bij hem bleef rondhangen, maar hoopte dat dat antwoord misschien vanzelf zou komen. Zou hij het niet leuk vinden, zou ze wel ergens nog een plek moeten gaan zoeken, dan kon ze het beter nu al weten.

Af en toe grijnste hij even teon hij naar Chica luisterde. Hmm nog geen jongen dacht hij. Daar kan ik wel wat mee, dacht hij bij zichzelf. Eeen verkeerde leeuwin was Chica ook niet, mischien zat er wel wat in bij haar. Hij keek even op van een vraag van chica. 'Ik slaap overal en nergens. Meestal bij een paar rotsen of iets' Zei hij kalm . Hij stond op en rekte zich uit. Hij keek haar voor kort aan en knikte 'Zullen we dan maar iets gaan zoeken ?' vroeg hij rustig aan haar . Zonder eigenlijk op een antwoord te wachten liep hij al richting een paar rotsen. Af en toen keek hij achterom om te kijken of ze mee liep. Al zou ze niet willen dan zou ze zelf maar wat gaan zoeken , ze moest zelf maar kijken wat ze deed, balt had er geen problemen mee. Hij kwam bij de rotsen en nestelde zich in één van de drie kloven. Hij paste er goed tussen en de ruimte hielt hem droog en warm. Balt sliep altijd op dat soort plekken, waarom wist hij niet maar hij liep er altijd automaties heen. (srry flutpost)

Leuk, hij deed net hetzelfde als zij: nog geen plannen hebben wat betreft slaapplaats, en op de laatste moment eentje zoeken. Ook zij sliep overal en nergens. Het onderdeel van zijn vraag 'Zullen we,' beviel haar wel. Ze had vandaag geen zin om nog wat alleen rond te lopen en met een andere leeuw slapen was best handig, aangezien je jezelf dan niet altijd moest klaarhouden om vijandige roofdieren aan te vallen, of om die dieren te horen voor ze je konden besluipen. Het zou zo een zalig rustige nacht worden. Ze geeuwde even en toen ze opstond, was hij al weg. Ze rekte zich uit en schudde het zand van haar af, waarna ze uit de grot keek. Hij was wat verderop, en omdat ze snel een beslissing had gemaakt, volgde ze hem. Ze liep snel naar hem toe en eens ze naast hem was, vertraagde ze en begon ze te wandelen. Ze bleef staan toen hij wat leek te zien in de kloven en knikte even tevreden. Hij had op dit vlak dezelfde smaak als haar. Ze volgde hem met haar blik toen hij in één van de drie kloven ging liggen en volgde zijn voorbeeld, alleen dan in een andere kloof. Ze ging liggen en hield haar kop even recht, terwijl ze in de verte keek, en liet haar kop toen op haar poten zakken, waarna ze naar Balt keek. Mannelijke leeuwen leken altijd machtig, door hun grote bos manen en hun zwaarder gebouwde lijf, maar ze voelde zich zeker niet slechter dan hen. Ze had ook haar trots. Al moest ze toegeven dat Balt er echt wel machtig uitzag, zelfs als hij lag. Ze spinde even en stond weer op, terwijl ze hem in de gaten hield. Rustig liep ze langs hem heen en ging voor de opening van zijn kloof zitten. 'Ga je dan altijd zo vroeg slapen, of heb je nog een vraag die je graag wilde stellen?', vroeg ze hem even droogjes waarna ze hem diep in zijn donkerrode ogen aankeek.

baltimore keek naar de lucht. en zuchte het was nog best licht en heel laat was het nog niet. het viel hem nu pas op dat Chica was opgestaan. ze ging voor zijn opening liggen en hij grijnste'Hmm eigenlijk is het wel vroeg jah, en ik heb wel een vraag. Waarom ga je in de regen voor me liggen in plaats van naast me en dan droog in de kloof?'Zei hij met een grijns. Hij schoof een stukje op zodat er genoeg ruimte was voor Chica en hij likte zijn poten verder af. Hij was de laatste tijd veel leeuwinnen tegen gekomejn die in de troep wouden. Hij vond het wel goed gaan al zou een gewone leeuw ook niet slecht zijn. dan wordt de troep wat sterker. De beste leeuwin die hij was tegen gekomen was duidelijk Chica, zei sprong er boven uit. ze was dan ook een goede kans hebber voor alfa vond hij. Hij keek op naar Chica en grijnste 'Nou ga je er nog liggen of niet, ik schuif niet voor niks op hoor'zei hij kalm. Dit was de eerste leeuwin die hij zelf naast zich vroeg. Jah Chica zou het best wel eens goed kunnen doen als alfa. dacht hij bij zichzelf. even zat hij diep in gedachten.

Ze grijnsde even toen hij wat antwoordde en zei dat ze het best fijn vond in de regen,maar toen hij opschoof accepteerde ze dat wel. Een leeuw als deze vroeg je nooit zomaar om naast hem te komen liggen, en toch zocht ze er zelf niet al te veel achter. Toen hij echter wat aandrong, stond ze op en knikte ze even, waarna ze naar binnen ging en naast hem ging liggen. Ze kon zijn vacht voelen nu, aangezien ze wat tegen elkaar aanlagen. Ze kon hem zelfs ruiken nu, vlakbij, en ze voelde zelfs de hitte die van hem afkwam. Ze liet haar poten voor zich liggen en legde haar kop er even op, terwijl ze hem in de gaten hield. 'Ik weet dat je dit niet als een compliment aanvaardt, maar probeer het toch maar,' waarschuwde ze hem even grijnzend. 'Eigenlijk ben je wel een goeie', zei ze lachend. Ze hief haar hoofd even op en keek hem weer aan. 'Onder dat oh zo vréselijke karakter van je', sprak ze vervolgens ironisch.

Baltimore luisterde naar de woorden 'Goed?!, voor mijn troep leden jah!'Zei hij kalm. Hij zat weer in gedachten. hmm mischien liet hij Chica maar beta worden, dat was wel een goed plan. Ze kon goed jagen gedroeg zich volgens de regels. Ze stond hem wel aan. Hij keek dr aan en glimlachte 'je bent trouwens beta geworden' Zei hij alsof het niks was. Dat was het ook niet als jet het echt verdient had. Hij grijnste weer even en legde zijn kop op zijn poten. Hij sloot zijn ogen en zuchte 'Maar nu gaa ik toch echt slapen hoor'Hij zakte al wat weg 'Morgen, gaan we weer verder'Zei hij nog voordat hij in slaap viel. Hij lag lekker warm tegen Chica aan en in zijn slaap glimlachte hij nog even. Nu pas besefde hij dat Chica de perfedte leeuwin was om welpen mee te krijgen. achja nu ging hij eerst slapen dat had hij wel nodig en verdient en dan keek hij morgen weer weer wat hij dan ging doen. Mischien werdt er wel een heele grote stap genomen in zijn leven, dat van chica en bij de troep en mischien ook wel helemaal niet, of nóg niet. alles was mogelijk.

Ze grijnsde even. 'Ja, dat ben je inderdaad.' Ze keek hem even vrolijk aan en keek toen weer naar voren. Echter, toen hij haar weer aankeek en glimlachte, gleed haar blik weer naar hem. 'Beta?', herhaalde ze overbodig, maar enthousiast. Al sprak hij het uit alsof het niets was; ze was blij! Ze schrok wel van zichzelf; ze kreeg de neiging om Balt een lik te geven, of hem een kopje te geven. Ze hield zich echter nog in en keek weer weg. 'Leuk', mompelde ze even serieuzer. Ze knikte even. 'ja, morgen'. Rustig legde ze haar kop op haar poten. 'Slaapwel', mompelde ze nog even, waarna ze naast hem in een zalige, diepe slaap viel.

De volgende morgen werd ze vroeg wakker en merkte dat ze helemaal tegen Balt aanlag. Ze had wel honger, maar bleef echter liever tegen Balt aanliggen. De regen had grote plassen gemaakt en bij Balt was het voor haar nou eenmaal leuker. Ze geeuwde even en keek of hij wakker was, waarna ze wat rechter ging zitten, lichtjes hopend dat hij niet gemerkt had dat ze het eigenlijk wel fijn had gevonden,.

Balt had heerlijk liggen slapen en voelde Chica nog tegen zich aan. oke hij ging dit niet meer volhouden zo. Hij voelde hoe Chica recht ging zitten en deed het zelfde.Nu zaten Ze weer tegen elkaar aan. Zonder te aarzelen keek hij naar Chica en glimlachte hij 'Goedemorge'Zei hij rustig en hij gaf Chica een kopje zonder er teveel bij na te denken. Hij stond op en rekte zich uit. Hij hoopte dat Chica het goedkeurde, dan konde ze de eerst volgende keer dat ze krols werdt mischien wel jongen verwachten. Dat zou fijn zijn. Dan zou Balt zijn bloed door kunnen zetten. Hij gaapte even en schudde zich uit. Hij keek nog even naar Chica en knikte. Na een poosje nog even te hebben geluiert ging hij naar buiten. Hij sprong over een paar rotsen boven op een andere grote rots. er lagen overal plassen maar die zouden smiddags wel weer droog zijn. De rots waar hij op lag was al droog. Zachtjes brulde hij naar Chica dat ze naar hem kon komen,Hij waste zich ene beetje en keek naar achter of ze al kwam hij zag een kleine schim maar of dat het chica was dat wist hij niet. Hij zou wel zien.

Ze hief haar kop op toen hij goedemorgen zei en glimlachte even terwijl ze hetzelfde zei, en voor ze het wist, gaf hij haar een kopje, waarna hij opstond en zich uitrekte. Even bleef ze aangenaam verrast zitten, en toen hij al verder liep, naar enkele rotsen, likte ze snel haar poten af. Baltimore zou een goede vader voor haar welpen zijn, vond ze, en ze schrok even van haar gedachte. Alsof hij dat zou willen. Uiteindelijk stond ze op en rekte zich uit, waarna ze door de slijkerige plassen heen liep, aangezien er amper droge plekjes waren. Ze zag Balt even verder op een rots staan en hoorde zijn gebrul, dat ze bijna blindelings gehoorzaamde. Behendig sprong ze van de ene rots naar de andere, tot ze naast hem stond. Als teken dat ze het kopje van daarnet apprecieerde, gaf ze hem nu ook een kopje, waarna ze hem even aankeek. Een fijn gevoel in haar buik leek alles best spannend te maken. Vooral als ze een van de dagen Krols zou worden.