I'm hungry

Een leeuw liep over de savanne. Hij ging richting de bomen voor wat dierlijk voedsel. Hij klom in een boom door zijn enorme klauwen erin te haken en optijd weer te lossen. Hij liet zijn staart langzaam heen en weer bewegen. Hij zag een zebra met haar jong lopen. De moeder was gewond en zo de kudde kwijt geraakt. Langzaam en zo zacht mogelijk klauterde hij weer naar onderen. Hij begon te sluipen om dichter te komen. Eenmaal dicht genoeg begon hij te lopen. Hij stootte af en lande op het jong. Die grote zou het toch niet gaan overleven dus wat had het voor nut? Dan had hij langer eten. Hij beet ze hard in de nek en genoot van de laatste stuiptrekkingen van de jonge zebra. Hij trok het vel eraf en begon aan het vlees. Zijn mond was helemaal rood net als zijn manen rond zijn kop. Hij was geen donker mannetje. Hij was meer naar het beige maar was imposant om te zien. Hij gromde om te laten weten dat dit zijn eten was. Hij moest nu met niemand rekening houden voor voedsel dus deelde hij het met niemand. Een luide brul weerklonk over het gebied. Toon was in topvorm.

Kiara keek vanaf een afstand naar de leeuw die achter de zebra's aan ging. Toen hij de jonge zebra had vermoord ging Kiara op hem af. Ze was niet bang ze was een erg brutale jonge leeuwin. Ze sloop deels op hem af ze bleef op 2 meter afstand van de leeuw staan en keek naar hem. Ze liet een klein beetje haar tanden zien en gromde een heel klein beetje. Ze zetten weer een paar stappen dichterbij en wachten af wat de leeuw zou gaan doen. Ze zwaaide een beetje met haar staart om de vliegen weg te jagen.

Toon hoorde een andere leeuw aankomen. Ze rook naar een wijfje en ook nog alleen. Ze kwam te dicht bij zijn eten. Gij gromde luid en stond recht. Beschermend ging hij over zijn prooi staan. "Wat moet je?" Vroeg hij. Hij liet zijn met bloed bedekte tanden zien. Zijn nagels zette hij stevig. Hij was klaar voor de aanval. Het was zijn eten en niemand kwam daaraan zelfs geen potentieel vrouwtje voor een roedel. Toon stond enorm dominant en met zijn ben wijd uit elkaar. Nijdig sloeg hij met zijn staart. Een laatste gromm ontsnapte uit zijn keel. Hij sloeg zijn kop even heen en weer voor zijn manen te laten waaien wat er erg imposant uitzig. Toon was een witte leeuw. Leeuwen toonden bijna respect door hem gewoon te zien. Hij was groter dan een gewone leeuw en zijn manen waren enorm lang. Zijn lange tanden waren nog steeds zichtbaar.

Kiara was niet echt onder de indruk van het gegrom van de leeuw. Hij vroeg wat ze moest. "Wat gaat jou dat eigenlijk aan wat ik moet. Kan je niet wat aardiger doen tegen een leeuwin." Ze liet steeds meer haar tanden zien. Hij moest haar maar 1 keer proberen aan te vallen en dan zou ze niet voor haar zelf in staan. Ze zou dat gigantisch gaan vechten. Ze mocht dan wel pas 2 jaar zijn maar dat wilde nog niets betekenen. Ze was voor haar leeftijd erg slim maar ook goed gespierd.

Toon stelde zich nog dominanter op. "Dat gaat mij veel aan. Dit is mijn eten dus je kunt maar beter gaan. Het enige waar vrouwtjes goed voor zijn is jongen en het bloed van de vader doorgeven. Alleen de besten mogen dat. En trouwens jij kunt nog niet eens jongen dus ben je nu nog nutteloos." Zei hij droogjes. Hij bekeek de leeuwin eens goed en zette zijn imense lichaam in beweging. Hij bekeek haar met een grijns. Hij wendelde een rondje rond hara heen en grijnsde. "Wacht nog een jaartje en je hebt respect van mij." Zei hij droogjes. De leeuwin was goed gebouwd en gespierd maar te jong. Meschien wel goed voor zijn roedel. Hij liep weer naar zijn prooi en begon weer verder te eten. Hij had daarvoor drie dagen niets gegeten doordat het meestal te grote kuddes waren om in je eentje aan te vallen. Hij vond het heerlijk om het vlees te horen scheuren en het bloed eruit liep. Dit was pas eten. De moeder van het jong zou hij later nog wel te pakken krijgen als iemand anders hem niet voor was. Weer keek hij naar de leeuwin. Toen hij gedaan had gunde hij het overblijvende karkas geen blik meer.

De leeuw had een grote fout gemaakt door te zeggen dat vrouwtjes alleen goed waren voor jongen en dat zij nog nutteloos was. Kiara had moeite om haar zelf in te houden. Ze wilde hem zo graag op zijn donder geven. Ze zag dat hij haar bekeek en een rondje om haar heen liep. Hij zei dat ze maar een jaartje moest wachten en dat ze dan respect van hem kreeg. Kiara pikte het even niet meer en haalde even uit met haar klauw. Ze raakte hem helemaal niet haar klauw ging wel vlak langs zijn gezicht. Kiara was niet echt een leeuwin waar je makkelijk een loopje mee kon nemen of voor de gek kon houden.

Toon lachtte eens toen ze uithaalde. Hij wist dat ze niet zou gaan raken. "Heb ik gezecht dat jij nutteloos bent? Nee, ik zei dat vrouwtjes in het algemeen nutteloos waren. De uitzonderingen halen uit naar mij." Zei hij nogal droog. Hij keek de leeuwin strak aan. Hij wist dta je met deze leeuwin niet kon sollen en daarom perfect als alfa wijfje. "Wat dacht je van een soort beta of alfawijfje te zijn? Pit heb je en leiden zul je ook wel kunnen na een kleine training." Zei hij nog altijd even strak. Hij troonde een kop boven haar uit omdat ze nog zou gaan groeien. Zijn lange manen werden meegenomen door de wind. Zijn ogen waren wijs waardoor hij slim leek. Als hij geen uitdrukking op zijn gezicht had leek hij er slim. Zijn uitdrukking was rustig. Hij bekeek de leeuwin recht in de ogen. Zonder enige uitdrukking op zijn gezicht. Zijn stem was warm en neutraal. Toch neigde hij soms naar de slechte kant. Vooral als hij honger had kon hij nogal bot en hard uit de hoek komen maar normaal was hij zo niet. Spijt had hij niet van wat hij had gezecht maar nu moest hij toch op een of andere manier weer iets goed zien te maken zonder spijt te tonen.

Kiara was die lui echt zat. Nu begon hij zelfs te lachen toen ze naar hem uithaalde. Toen begon hij zijn reactie uit te leggen. "Ben je soms vergeten dat ik een vrouwtje ben dus je vind me nutteloos." Voor haar gevoel had hij nu wel iets respect voor haar gekregen omdat hij haar blijkbaar een uitzondering vond. Ineens deed hij haar een aanbod om een alfvrouwtje of beta te worden. Hij vond dat ze de pit er voor had. Maar Kiara had helemaal geen zin in de leeuw hij had zich nog niet eens voorgesteld dus wat dacht hij wel niet. "Ik bij jou een alfavrouwtje of beta zijn echt niet je stelt je niet eens voor. Nee je doet gelijk een aanbod. Mooi niet." Het maakte haar helemaal niets uit dat hij haar recht in haar ogen aan keek. "Je vond met toch te jong en ik moest toch maar over een jaar terug komen." Kiara draaide zich om en wilde weg lopen.

Toon lachte in zijn eigen. Hij liet niets zien. Hij zach de zebra moeder lopen. Hij gromde en liep er op af. Af sprong op het dier Hij beet het dier in de nek waardoor het op de grond viel. Grommend beet hij het dier de strot over. "Heeft de dame honger?" Vroeg hij. Anders had hij het dier voor niets gedood. Een paar stuiptrekkingen miek het dier nog. "Dus je wilt dat ik mij voorstel? Nou de meesten kennen mijn naam niet eens maar goed. Als je het echt wilt weten." Zei hij op een neutrale toon. Ze nam de zebra bij de achterpoten en sleepte het achter zich aan. Hij draaide zich voor de leeuwin en legde het dode dier voor haar voeten. "Ik ben dus toon. Ik ben ene alfa mannetje van een roedel en jij kunt alfawijfje of beta worden." Zei hij droogjes. Zijn kin zag nu helemaal rood. Hij keek haar aan. "En nu de naam van deze jongedame." Zei hij een beetje plagend. Hij ging langzaam liggen. Nu was hij kleiner dan haar. Wat kon het hem ook schelen? Nu was het wijfje wel dominanter. Met zijn rustige groengele ogen keek hij haar aan. Wachtend op een antwoord. Hij bekeek haar bouw. Ze was mooi gebouwd. Waarschijnlijk een alfajong geweest ofzo. "Ben je een alfajong geweest?" Vroeg hij toen snel. Haar moeder moest vast het alfawijfje zijn geweest want haar bouw was perfect en dat vond je niet snel. Enkel de eerst geborene kon zo perfect zijn. Zijn staart zwiepte langzaam heen en weer. Hij bekeek de dode zebra. Hij wachtte geduldig af op wat de leeuwin zou gaan doen. "Ja je bent een uitzondering." Zei hij kalm. Waarom zei hij nog niet.

Kiara keek naar de leeuw die ineens weg rende achter een zebra aan. Voor ze het wist had hij de zebra gedood. Hij had vast veel honger dacht ze bij zich zelf. Zo uit het niets vroeg hij of ze honger had. Kiara had eigenlijk wel best honger maar had besloten dat als hij haar wilde maar meer moeite voor haar moest gaan doen. "Nee ik heb geen honger" zei ze kort af. Toen hij zei van dus je wilt dat ik me voorstel waar op ze antwoorden. "Ja dat wil ik dat hoor je goed. zei ze ook beetje kattig. Hij slepte de zebra mee naar haar toe en legte die voor haar poten neer toen zei hij eindelijk zijn naam. Hij heten Toon hij was een alfamannetje en begon weer dat hij haar als alfawijfje of beta wilde hebben. Hij keek haar aan terwijl zijn hele bek onder het bloed zat. Hij wilde graag haar naam weten Kiara dacht ach ja waarom ook niet. "Ik heet Kiara." zei ze op een beetje argoante toon. Ineens uit het niets ging hij liggen zodat zij nu de dominantste zou zijn. Nu keek ze een beetje neer op hem. Met zijn best prachtige ogen haar aan. Hij bekeek haar helemaal toen kwam de vraag of ze een alfajong was geweest. "Wat gaat jou dat aan of ik een alfajong ben geweest?" Ze keek hem aan ze merkte dat hij moeite voor haar begon te doen. Kiara deed nog steeds niets met de zebra ze keek naar de zebra toen Toon zei dat ze een uitzondering was. Ze keek hem aan "Waarom ben ik een uitzondering?" Ze wachten rustig zijn reactie en antwoord af.

"Dan stierf deze amre ziel voor niets." Zei hij een beetje plagerig. Toon keek hara onschuldig aan toen ze zei dat ze dat wou. Hij bleef nog steeds rutsig liggen. Hij legde zijn hoofd niet neer want dat zou associaal zijn. Die dame had echt pit. Toonbegon aan zijn poot te likken en wreef met zijn poot over zijn kin zodat die minder rood werd. Zijn licht beige vacht werd bijna helemaal wit in de winter waardoor hij zonder problemen door de grassen kon lopen zonder dat ze hem zagen. Nog steeds keek hij de leeuwin rustig aan. "Kiara." Herhaalde hij zachtjes voordat hij het zou gaan vergeten. "Die naam hoor je niet vaak." Zei hij rustig. "Het gaat mij niets aan maar ik zie het aan je bouw." Zei hij nog steeds rustig en op een neutrale toon. Hij begon langzaam na te denken. "Ben jij de dochter van Simba en nala?" Vroeg hij toen uit het niets. Het kon bijna niet anders. Een glimlach sierde zijn gezicht toen ze vroeg waarom ze een uitzondering was. "Dat zul je nog wel zien. Een beetje geheimzinnig kan nooit geen kwaad." Zei hij op een best geheimzinnige toon. Hij keek weer naar de zebra. Hij keek Kiara weer aan. "Tijd brengt raad, en raad geeft je het juiste antwoord." Filosofeerde hij hardop. Met nog steeds diezelfde rustige blik lag hij daar, met zijn hoofd opgericht zodat hij kon blijven praten.

Kiara had eigenlijk best wel honger. Ze begon toch maar te eten toen Toon zijn poot begon te likken om zijn kin schoon te maken. Hij keek haar even later weer aan en herhaalde haar naam en zei dat je haar naam niet zo vaak tegen kwam. Op haar vraag waarom hij moest weten of ze een alfajong was antwoorden haar dan het hem niets aan ging maar dat hij het aan haar bouw kon zien. Kiara slikte even ze werd een klein beetje bang dat hij wist wie ze was. Ze zag dat hij begon na te denk en ineens uit het niets vroeg hij het of haar ouders Simba en Nala waren. Kiara zuchten even diep toen hij het vroeg. "Je hebt me door. Ja ik ben de dochter van Simba en Nala." Ze kreeg een geheimzinnig antwoord van hem toen ze vroeg waarom ze bijzonder was. Diep van binnen kon Kiara niet tegen die nieuwsgierigheid. Toen ze nog een welp was, was ze ook rebels tot ergenis van haar vader.

Toon moest even lachen toen hij zag dat ze toch maar begon te eten. "Ik wist wel dat je honger had." Zei hij lachend. Hij ging rustig recht zitten en sloot zijn ogen. Hij liet de wind door zijn manen waaien. Hij opende zijn ogen weer en een glimlach verscheen op zijn gezicht. "Dacht ik het niet. Je lijkt op hen." Zei hij rustig. Hij zwiepte nog steeds met zijn staart. zijn ogen gleden over haar heen. Het viel niet echt op. hij ging langzaam rechtstaan. "Wandelen?" Vroeg hij rustig. Het begon al langzaam donker te worden en toon wou richting zijn boom gaan. Het was een imense boom waar een hele roedel kon slapen. Hij keek Kiara aan. Hij zou haar even met rust laten over het alfa zijn. Hij wou haar nog steeds maar als hij er de hele tijd om zou vragen zou ze zeker nee zeggen. Het begon sterk af te koelen maar toon werd verwarmd door zijn manen. Weer keek hij naar Kiara. Zou ze met hem meegaan?

Kiara keek gelijk op toen Toon begon te lachen. Ze zuchten diep "Ja je hebt gelijk ik heb honger ik heb al twee dagen niet gegeten omdat ik weg ben gerend van me ouders. Ik kon niet meer tegen die regels van me ouders." Hij ging langzaam op staan en vroeg of ze met hem wilde wandelen. "Ja is goed." Ze stond op en liep naar hem toe. "Mag ik 1 ding vragen Toon?" Ze keek hem aan en wachten op zijn antwoord of ze wat mocht vragen.

"Je vader is vast streng en je moet je gedragen als een keurig meisje niet? Zo zijn alle ouders. Ze willen dat hun jongen zich perfect gedragen." Zei hij rustig. Hij begon langzaam te wandelen. Soms keek hij nara haar. "Ja vraag maar." Zei hij rustig. Zijn lange manen waren niet geklit en waaiden nog steeds mee met de wind. Zijn passen waren rustig en zijn ogen waaren half dicht. hij zag zijn boom in de verte al staan. Nu was hij leeg maar straks hopelijk niet meer. Hij hoopte dat er veel roedelleden er hun thuis zouden vinden. Het was hier een idiaal jachtgebied want hier kwamen genoeg herbivoren.

"Ja mijn vader is echt streng en ik mag niets van hem ik moest zelfs met bewaking op jacht." Ze liep best dicht naast hem hij was anders dan die andere leeuw. Bij Toon voelde ze der op der gemak. Ze mocht de vraag stellen. "Nou wil je mij alleen maar als Alfawijfje vanwege me afkomst?" Ze keek hem serieus aan je kon namelijk niet echt een loopje met haar nemen. Ze zag de boom dat was vast zijn slaapboom.

Toon keek haar aan. "Ik liep altijd weg als ik alleen wou zijn. Midden in de nacht vertrok ik dan en dan bleef ik een paar dagen weg. Meestal kreeg ik dan wel op mijn donder maar ik was wel een paar dagen vrij geweest. Nu keer ik nooit meer terug." Zei hij rustig. Zijn ogen stonden nog steeds zoals altijd. Hij keek haar raar aan bij die vraag. "Ben je gek? Je afkomst is totaal niet belangrijk om alfavrouwtje te zijn. Je moet het zelf willen en er achter staan. Wat mij overtuigde dat ik jou wou was de pit die je had en je bouw. Voor een jonge leeuwin te zijn is die enorm goed." Hij versnelde een beetje en ging voor haar staan. Hij bekeek haar eens goed. "Je ogen zijn helder en strak, heel goed voor te jagen. Je oren zijn niet groot en niet klein dus je vangt genoeg geluid op zonder afgeleid te worden. Je neus vangt genoeg geuren op door zijn vorm." Zij hij toen. Hij ging weer langs haar lopen. Zijn maantoppen raakten net haar vacht zonder dat Toon het echt door had. "En met jou kunnen ze geen loopje nemen. Dat heb ik wel gemerkt." Zei hij rustig. Hij keek weer voor zich uit en sloeg een zucht. Hij was best moe en had zin om rustig onder de boom te liggen. Gezelschap zou fijn zijn.

Kiara was verbaast dat hij eigenlijk net zulke strenge ouders als haar had. Kiara zat steeds meer te denken om zich bij Toon aan te sluiten. Zeker nu die Baltimore naar haar uit had gehaald. De woorden van Toon deden haar goed de worden dat hij haar niet vanwege haar afkomst wilde maar vanwege haar bouw en pit. En wat ook blijkbaar meespeelde is dat niemand met haar een loopje kon nemen. Hij versnelde iets en ging voor haar staan. Ze stopte een keek hem aan. Hij begon nu over haar ogen, oren en neus. Daarna ging hij weer naast haar lopen zijn manen raakte haar aan ze kreeg even een klein beetje warm gevoel er van. Ze zuchten diep en stopte met lopen. "Weet je Toon ik ga in op je aanbod." Ze wachten op zijn reactie.

Toon keek verbaasd om toen ze inging op zijn aanbod. "Dat is geweldig." Zei hij blij. Even deed hij een stapje dichter maar bedacht zich. Hij moest nog niet te close gaan doen. Hij kende haar nog maar pas en meschien wou ze het nog niet helemaal. Langzaam kwam hij dichter bij de boom en hij ging wat sneller lopen. Toen hij bij de boom was ging hij weer stappen. Hij zette zich neer en keek haar rustig aan. "Nou dit is eigenlijk de roedelplaats. Het is nog best leeg maar ik hoop dat het snel voller gaat worden. Ik ben hier ook nog niet zo lang maar heb ontdekt dat er een prima jachtveld is en hier genoeg beschutting is en ook best veel eten." Zei hij rustig. Daarna ging hij rustig liggen. "Dit is nu ook jouw thuis. Jij mag mee bepalen over de roedel en naar nieuwe leden gaan die erbij willen." Zei hij daarna. Zijn ogen keken haar vragend en verwelkomend aan. Hopelijk wist ze wat haar andere taken waren. Alles zou langzaam gebeuren want voor hem was het ook wennen. Eerst was hij nog alleen en nu had hij een alfavrouwtje met enorm veel pit. Hij geeuwde eens en sloot half zijn ogen. Slaperig keek hij haar aan. Hij was best moe van vandaag.

Kiara merkte dat Toon een stapje dichterbij haar zetten maar al snel weer terug ging. Ze dacht bij zich zelf waarom gaat hij nu terug. Ze liep rustig naast hem mee. Al snel zag ze een boom ze merkte dat Toon sneller begon te lopen en weer bij de boom rustig ging lopen. Kiara luisterde aandachtig hoe hij vertelde dat dit de Troepplek was. Ze knikte terwijl hij praten. Hij ging rustig onder de boom liggen. Kiara twijfelde even of ze naast hem zou gaan liggen of niet. Maar toen hij zei dat het ook haar thuis nu was en dat ze samen met hem over de troep mocht beslissen. Kiara was diep van binnen nog erg onzeker over het Alfawijfje zijn maar met Toon naast haar zou het wel goed komen. Ze besloot toch maar naast hem te gaan liggen. Kiara was ook erg moe van vandaag zeker nadat ze die opgeblazen Baltimore had ontmoet.

Toon keek haar rustig aan. "Ik zei toch dat je een uitzondering was." Zei hij een beetje plagend. Hij legde zijn hoofd neer en keek haar rustig aan. Hij kreeg jeuk aan zijn neus waardoor hij moest niezen, het zag er best grappig uit. Hij rekte zich helemaal uit. Toen wachtte tot Kiara sliep. Toen stoen stond hij langzaam recht en ging dichter bij haar liggen. Voorzichtig legde hij zijn hoofd op haar schouder. Beschermend keek hij rond. Er mocht haar niets overkomen. Hij keek haar aan. "Ze is prachtig." Mompelde hij zachtjes. Hij geeuwde nog eens en sloot toen rustig zijn ogen. Hij viel in een diepe slaap. 's morgens toen hij wakker werd keek hij haar slaperig aan. Zijn groengele ogen stonden rustig en gelukkig. Langzaam stond hij recht en ging rechtop zitten. Hij genoot van de jonge zonnestralen op zijn lichte vacht. Met zijn ogen gesloten zat hij richting de zon. Hij zag er machtig en wijs uit zoals hij daar zat. De wind door zijn manen. Hij hoorde iets en keek op. Hij zag een kudde gnoe's voorbij razen. Hij had geen honger dus liet hij ze met rust. Doden voor plezier was niets voor hem. Het was al moeilijk genoeg om aan eten te komen. Weer keek hij naar Kiara om te kijken of ze al wakker was.

Kiara keek Toon aan toen hij plagend zei dat ze een uitzondering was. ”Waarom blijf je dat zeggen dat ik een uitzondering ben ik heb nog steeds geen antwoord waarom ik een uitzondering ben.” Ze moest lachen toen Toon moest niezen het zag er echt leuk uit. Al snel begon ze in te dommelen. Ze merkt wel nog dat hij opstond en dichter tegen haar aan kwam liggen. Ze voelde zijn hoofd op haar schouder neer komen. Plotseling hoorde ze hem nog mompelen dat ze prachtig is maar ze was te moe en viel diep in slaap. De volgende morgen werd Kiara er wakker van dat hij recht op ging zitten maar ze bleef rustig liggen. Een paar tellen later ging ze zelf ook zitten en keek naar hem.

Nog voor hij had kunnen antwoorden was ze in slaap gevallen geweest. "Goed geslapen?" Vroeg hij met zijn ogen dicht. Langzaam opende hij zijn ogen en keek haar rustig aan. Hij stond recht en ging langs haar zitten. "Je bent schattig als je slaapt. Je maakt zo van die leuke bewegingen." Zei hij half lachend. Hij zag de kudde gnoe's stoppen om te grazen. Luid brulde hij en hij zag dat de dieren een beetje schrokken. Een paar renden wag anderen bleven angstig grazen. Hij keek kiara aan. Hij zwiepte met zijn staart heen en weer. Zachtjes raakte zijn staart de hare. Langzaam begon hij een spinnend geluid te maken en ontspande hij zich. Ineenkeer vloog hij recht en ging uitdagend staan. Zijn voorpoten laag en zijn achterste de lucht in. Zachtjes hapte hij richting kiara's staart. Soms had hij van die enorm speelse momenten. "Zin in een spelletje?" Vroeg hij toch netjes voordat Kiara dacht dat hij gemeen naar haar uithaalde want dat deed hij niet. Het was speels bedoeld. Hij zwiepte met zijn staart speels heen en weer. Het was nog fris dus idiaal voor een spelletje dacht hij.

”Ja ik heb erg goed geslapen. Terwijl jij je hoofd op me schouder legde en zei dat ik prachtig was.” Kiara moest even lachen toen ze het zei Toon had vast gedacht dat ze het niet gehoord had. Hij kwam naast haar zitten en plaagde een beetje dat omdat ze leuk bewoog in haar slaap. ”Vind je dat echt dat ik schattig ben? Kiara merkte dan Toon’s staart steeds tegen die van haar kwam. Erg vond ze dat echt niet ze vond het heel erg fijn zelfs. Ze moest erg lachen hoe Toon de Gnoe’s verjaagde door te brullen wat waren het ook een angsthazen. Toon begon ineens lekker speels tegenover haar te doen. Ze bedacht der geen moment en ging gewoon mee doen.

"Euhm euhm heb ik dat echt gezegd?" Vroeg hij een beetje verbaasd. Hij zuchtte eens. "Ja dat heb ik gezegd en dat meen ik ook, Je bent prachtig en speciaal. Anders dan anderen. Een leeuwin die eens een grote mond tegen mij durfde te hebben en mij eens iets anders liet zien dan anderen." Zei hij zachtjes. Hij nam haar oor zachtjes vast en rolde in de rondte. Langzaam liet hij weer los. Hij lag op zijn rug kijken naar haar. Een glimlach verscheen op zijn gezicht. "Een dame met pit." Zei hij nogmaals. Hij dacht even aan gisteren. Het was ook alemaal zo snel gegaan. "Ik ben blij dat je op mijn aanbod bent ingegaan. Heb gehoord dat die baltimore jou ook wou hebben als alfa." Zei hij speels. Nog steeds lag hij op zijn rug wachtend op wat Kiara zou gaan doen. Nu lag hij nogal onderdanig maar kon het hem wat schelen. Hij moest deze dame wel. Hij likte zijn snuit af en keek haar uitdagend in de ogen. "Durf je niet?" Vroeg hij toen.