Rawr. Time for a new game?

Na al die dagen van lopen in de volle zon genoot Dawn van dit schaduwreike gebied. Met ruime passen stapte ze de schaduw in en sloot goedkeurend haar ogen. Talloze geuren van verschillene dieren drongen haar neus binnen. Bij het ruiken van een gazelle likte ze haar lippen af. Het dier was dichtbij en leek allen. Dawn ging in het hoge gras liggen zodat ze niet zichtbaar was voor het domme beest. Steeds sterker werd de geur tot het haar blikveld binnen drong. Al haar spieren waren aangespannen zodat ze makkelijk weg zou kunnen sprinten. Maar veel moeite zou ze vandaag niet hoeven doen want het ging om een verzwakt dier. Met dat het dier haar kant op kijkt en daarna weer weg kijkt springt ze met een ruime sprong tevoorschijn en zet de achtervolging in. Spieren rolden onder haar dunne vacht die glom wanneer ze in de zon kwam. Haar scherpe ogen waren strak op de gazelle voor haar gericht. Wie nu haar snelheid verloor. Daar maakte Dawn gebruik van door er nog een streepje bovenop te doen. Toen ze het dier bijna aan kon raken maakte ze een krachtige sprong en sloeg haar klauwen in de rug van het beest en trok hem zo naar de grond. Met één beet, beet ze de keel door. Met een zelfgenoegzaam lachje rond haar lippen sleurde ze het dier mee in de schaduw en begon het op te peuzelen.

Baltimore had de geur van gazelle's geroken en was er op af gegaan. Hij volgde zijn neus en kwam op de plaats waar de gazelle's allemaal stonden te drinken en te eten. Hij zag een leeuwin achter een gazelle aan rennen en grijnste. Hij strekte zich uit en liep verder. Zo te zien had de leeuwin de gazelle te pakken want het bewoog niet meer. Ze sleepte het meer naar de schaduw en begon het daar op te peuzelen. Hioj besloot ernaar toen te gaan en ging er met een redelijk tempo op af. Vlak voor de leeuwin ging hij zitten en hij grijnste even. 'Baltimore, zeg maar balt'Bromde hij. Baltim ore was slecht, maar als het om leeuwinnen ging die hij in de troep kon krijgen was hij tich wel beleeft. 'En hoe mag deze leeuwin heten?' vroeg hij rustig aan haar. zijn staart zwiepte heen en weer en maakte aan beide kanten van zijn staart een hoopje zand. hij hief zijn poot en begon die schoon te likken. Hij had geen oog voor de prooi. Hij had net zelf gegeten en hij zat vol.

Ze liet het malse vlees goed smaken en bloed droop van haar lippen. Maar met een kort ruk van haar hoofd zag ze de ineens een leeuw op haar afkomen. Dawn ontblootte haar scherpe tanden en gromde laag vanuit haar keel. Dreigend keek ze hem aan totdat hij voor haar ging zitten en zijn ogen niet eens op haar prooi richtte. Toen hij naar haar grijnsde, grijnsde ze kalmpjes terug. Nam nog een hap van de gazelle en keek toen de leeuw weer aan die zich voorstelde als Baltimore, oftewel Balt. Ze knikte hem toe, en toen ze haar mond leeg had opende ze hem weer. "Mijn naam is Dawn." sprak ze rustig met een zuivere stem. Nadat ze eenmaal genoeg had gegeten keek ze afkeurend naar het karkas en sloeg het met haar poot aan de kant. Waarna ook zij ging zitten en ze vlak voor het mannetje zat die ze rustig aan staarde. Daarna begon ze rustig zichzelf schoon te likken om ze het meeste bloed te verwijderen. Hoewel dat beter zou gaan als ze even ging zwemmen. Ach, dat kon dalijk ook nog wel. Nu was ze eerst met deze leeuw bezig. En weer grijnsde ze hem verleidelijk toe.

baltimore was gaan liggen en hij keek even kort naar het kadaver. 'aangenaam dawn' Hij was even stil en bedacht iets'Ik heb een voorstel, mischien kun je in mijn troep komen je lijkt me wel geschikt. Maar als iets me niet bevalt dan lig je er wel gelijk uit' Hij keek even vragent naar dwan en knikte toen 'denk er nog maar een poos over nar, al wil je dat' Hij rekte zich even uit en likte zijn poten af. ook dawn was zich aan het poetsen. Als het vlees van haar prooi had ze snel op en het bloed droop nog langs haar kin.

(Flut post)